Rozdział 6: List od Klausa

Droga Caroline,

Sam nie wiem jak się z tego wytłumaczyć,ale to co wczoraj zrobiłaś bardzo mnie zabolało.Choć wiem iż zasłużyłem na to,to wiedz,że zraniłaś mnie i moje niedostępne dla nikogo,prócz Ciebie,uczucia.

Na wstępie chciałem Cię przeprosić za to co uczyniłem.Nie powinienem tego robić zważywszy na to co "nas" łączy.Chodzi mi o więź przyjaźni,bo tylko Ty mnie potrafisz zrozumieć i wybaczyć mi za moje czyny i poczynania.

Zraniłem Cię i wiem to,że nie potrafisz tego ukryć.Przepraszam Cię najmocniej jak potrafię i wiedz,że Kocham Ciebie.

                                            Twój Klaus...

Caroline rzuciła w kąt kredowy papier zwinięty w rulon,na którym znajdował się jej portret,a obok koń.Przymknęła oczy i pozwoliła dwóm łzom spłynąć po policzkach.Szybko je otarła i sięgnęła po komórkę.Usiadła na podłodze wybierając numer Klausa.Oparła się o krawędź łóżka.Włączył się sygnał oznaczający,że Klaus jest w świecie żywych.Caroline czekając na odbiór rozpłakała się słysząc głos sekretarki.

-Klaus...nie wiem jak się z tego wytłumaczyć,ale...Przepraszam.-Rozłączyła się.Wstała ubrała skórę i wyszła.

Klaus stojąc nad stolikiem z kwiatami patrzał na telefon i odsłuchiwał wiadomość.Zacisnął oczy lekko przekręcając głowę.Pozwolił łzą spłynąć po jego nadzwyczaj delikatnych policzkach.

***

Klaus szybkimi ruchami malował "mrok",aby odreagować ból i samotność.Nie zważał i nie uważał na nic,ani nikogo.Po prostu robił to co robił.Uśmiechnął się sam do siebie słysząc kroki Caroline.

-Klaus!Klaus!-Caroline wchodzi do każdego pomieszczenia po kolei.Dopiero,gdy weszła do salonu odetchnęła z ulgą.-Tu jesteś!Martwiłam się,że...Klaus?-Patrzy na niego od tyłu.-O mój Boże...to ja ci to zrobiłam?-Podchodzi przerażona bliżej niego i dotyka jego rany ciągnącej się od karku,aż po koniec jego torsu.

***

-Odezwij się!-Caroline zaczyna panikować,a jednocześnie płakać.Klaus w najmniej spodziewanym momencie obraca się do niej i ją czule całuje.Zaszokowana Caroline oddaje pocałunek.

Pocałunek przerywa Klaus.Zdejmuje bluzkę i obraca się do Caroline plecami i zaczyna malować.

-Usiądź-prosi roztrzęsiona.-Daj oczyszczę rany.

-Po co?Byś znowu mi je zrobiła?-pyta.

***

Klaus siada potulnie i daje Caroline przemywać ranę.Ręce blondynki trzęsą się,a mimo to dalej usiłuje przemywać ranę.

-Czemu to robisz?-pyta Klaus.

-Bo cię kocham.

-Więc czemu mnie zbiłaś?-pyta.

-Bo się wściekłam za sprawę z Hayley.

-To było jedno razowe...

-...bolące.

-Bolące było to jak mnie potraktowałaś-Klaus wampirzym tępem łapie Caroline za ramiona.-To bolało Caroline!

-Wiem,ale...

-Nie ma ALE!-Ujmuje jej twarz i całuje ją czule i namiętnie.